Zolang als het onderwerp al bestaat, is er in de technologie van public relations sprake geweest van een ontbrekend element. Dit was een van de belangrijke factoren waardoor public relations als onderwerp van studie incompleet was en als gevolg daarvan een potentiële handicap betekende voor de gebruiker ervan.

Dit element is realiteit.

Die dingen die wij met onze zintuigen waarnemen zijn reëel. Realiteit is in wezen overeenstemming over percepties en gegevens in het fysisch universum. Het is de mate van overeenstemming die tussen mensen wordt bereikt. Je bent het ofwel eens met je medemensen, óf je bent het niet met hen eens. De mate waarin je het wel of niet met hen eens bent, bepaalt zodoende jouw realiteit.

Die dingen waarover jij en je medemensen het eens zijn, zijn reëel. De dingen waarover jullie het niet eens zijn, zijn niet reëel.

Er werd in Scientology ontdekt dat realiteit nauw verbonden is met twee andere elementen: affiniteit en communicatie.

Het woord affiniteit staat qua betekenis tamelijk dicht bij de term iets mogen. Affiniteit is echter een zaak van twee kanten. Je kunt iets of iemand mogen, maar je hebt ook het gevoel dat iets of iemand jou mag. Affiniteit lijkt ook veel op wat er wordt bedoeld met het woord liefde wanneer dat wordt gebruikt in de meest algemene betekenis. Het houdt zowel houden van en geven om in en strekt zich verder uit dan beide.

Communicatie is de uitwisseling van ideeën door ruimte heen. De impact van de mens op de wereld is recht evenredig geweest met zijn ontwikkeling van manieren om te communiceren. Communicatie omvat in haar meest brede betekenis natuurlijk alle manieren waarop een persoon of ding een andere persoon of ander ding gewaar wordt en vice versa.

Deze drie elementen – affiniteit, realiteit en communicatie – vormen de ARC-driehoek van Scientology (spreek uit A-R-C); samen zijn het de componenten (samenstellende delen) van begrip.

Als één hoek van deze driehoek (A bijvoorbeeld) wordt verhoogd, dan zullen de andere twee ook mee omhooggaan. Als één hoek wordt verlaagd, gaan de andere twee eveneens mee omlaag.

Zodoende heb je met hoge affiniteit een hoge realiteit en een hoog niveau van communicatie. En met een lage affiniteit heb je dus ook een lage realiteit en een laag niveau van communicatie.

Met een hoge of lage R heb je respectievelijk een hoge of lage A en C.

En zo gaat het verder. De hele driehoek stijgt en daalt als één geheel. Je kunt geen lage R hebben en een hoge A en C.

Men veronderstelt dat PR een communicatietechniek is; er worden immers ideeën mee gecommuniceerd. Stel nu evenwel dat je zou proberen een R te communiceren die helemaal totaal niets voorstelt. In zo'n geval zou die communicatie in eerste instantie de mensen misschien wel bereiken, maar vervolgens zou de inhoudsloze R zich wreken.

Bovenstaande is natuurlijk een stap voorwaarts die binnen de mentale technologie van Scientology werd gezet. De PR-pioniers van vroeger hadden die niet tot hun beschikking. Daarom vertelden ze hoofdzakelijk leugens (en dat doen ze overigens nog steeds).

De oudere PR-professionals gaven de voorkeur aan leugens. Ze gebruikten lachwekkende overdrijvingen of geheime aanvallen door gebruik te maken van laster en leugens over de reputatie van sommige personen. Ze probeerden te shockeren of mensen nieuwsgierig te maken, en dat ging het makkelijkste door grote uitroeptekens achter “feiten” te plaatsen die in werkelijkheid leugens waren.

Public relations-figuren uit de geestelijke gezondheidszorg kwamen met volslagen uit het niets gehaalde “statistieken” over geesteszieken. “Negen op de vijftien Engelsen zullen op een of ander moment in hun leven geestesziek worden” is volslagen uit de duim gezogen. PR-lobbyisten spuien hele stromen van dat soort onjuiste statistieken om snel even wat geld weg te kapen bij het Parlement.

De standaardboodschap van PR-mensen bestond uit vetgedrukte, smerige leugens, of die mensen nu waren ingehuurd door Stalin, Hitler, de president van de Verenigde Staten of de Internationale Bank.

De Amerikaanse president kwam ooit binnen twee maanden tijd met twee verschillende berichten over het percentage waarmee de jaarlijkse overheidskosten waren toegenomen. Zijn PR-man probeerde zeker het Amerikaans Congres te beïnvloeden.

De “Rammelbak GTI” als “Auto van de Eeuw”, de demonstratie parachutespringen onder het motto “Recordsprong vrije val” en de persconferentie van de ambassadeur over “Onze bedoelingen met het Midden-Oosten” zijn allemaal public relations verschijnselen – en helemaal doorspekt met leugens.

Pak maar eens een krant op of luister eens naar wat er op straat wordt gezegd, het is PR, PR en nog eens PR – allemaal leugens.

Een slagschip doet een stad aan voor een “goodwill-bezoek” terwijl het slechts is uitgerust om die stad in puinpoeier te schieten; en zo heb je weer een stel leugens.

Kranten, tijdschriften, radio, televisie en de overige moderne massamedia oefenen een geweldige macht uit; die macht wordt door de PR-mensen van belangengroepen bepaalde kanten opgestuurd en die hanteren leugens om hun doel te bereiken.

Op die manier wordt PR verlaagd tot “een techniek om op een overtuigende manier te liegen”.

Zo ontstaat nu een cynische wereld. Idealisme, vaderlandsliefde en moreel besef zijn eraan kapot gegaan.

En waarom?

Als een opgedrongen communicatiekanaal alleen maar leugens overbrengt, stort de affiniteit in en het eindresultaat daarvan is haat. Want de R is verziekt.

Wanneer PR in dienst staat van een onechte realiteit die uit leugens bestaat, dan krijg je een lage A, een lage C en dat zal zich op de gebruiker wreken.

Dus de eerste les die er te leren valt en ons in staat stelt PR veilig te gebruiken, is dat we EEN HOGE MATE VAN REALITEIT MOETEN HANDHAVEN.

Hoe meer leugens je gebruikt bij public relations, des te waarschijnlijker het is dat de PR zich op je zal wreken.

Vandaar de absolute regel:

GEBRUIK BIJ PR NOOIT LEUGENS.

Het probleem met public relations was dus dat het aan realiteit ontbrak. Een leugen is uiteraard een onjuiste realiteit.

Het probleem van PR was de R!

Als je een persbericht wilt uitsturen over een nieuwe wasmachine die gemakkelijk de was doet en je wilt zeggen “Een kind kan de was doen”, ga dan na of dat waar is. Geef er een aan een kind en laat het de was doen. Dan is het waar. Gebruik de tekstregel dan maar en zeg erbij welk kind. Noem het niet “De Wasmachine van de Eeuw”. Dat zal niet overkomen.

Het feit dat radiostations, tv-stations en andere perskanalen doorlopend dingen uitkramen, wil nog niet zeggen dat ze ook communiceren. Communiceren houdt in dat men iemand bereikt.

Elke leugen zal de C (communicatie) afstompen, of anders wel op zekere dag de C afstoppen omdat de ontvanger ervan walgt.

Er is dus een techniek die bekendstaat als public relations. En die is helaas zeer vatbaar voor misbruik in de vorm van leugens en de corrumpering van degene die zich ermee bezighoudt.

Wie zich echter strikt houdt aan de principes van waarheid en affiniteit, zal in staat zijn te communiceren en kan de druk aan.

Als we er op deze manier naar kijken, wordt PR een veel bruikbaarder en meer volwassen onderwerp.

Het volgende dat men moet weten is met “wie” of met welke “doelgroep” men probeert te communiceren. Gebrek aan kennis daarover kan in vruchteloze public relations inspanningen uitmonden.