Bij elke activiteit waarin mensen met elkaar te maken hebben, ontwikkelen zich morele codes. Dit geldt voor elke groep, van welke omvang dan ook: een gezin, een team, een bedrijf, een land, een volk.

Wat is een morele code? Het is die serie overeenkomsten waar iemand mee heeft ingestemd om het voortbestaan van een groep te garanderen.

Neem bijvoorbeeld De Grondwet van de Verenigde Staten. Het was een overeenkomst die door dertien staten opgesteld was over hoe ze hun zaken zouden regelen. Op elk punt waar men tegen die Grondwet heeft gehandeld, is het land nu in de problemen. In eerste instantie verklaarden ze dat er geen inkomstenbelasting zou zijn. Later overtraden ze dat. Vervolgens veranderden ze er een ander punt aan, en nog een punt en nog een punt. En iedere keer dat ze dat deden, veroorzaakte dat problemen.

Waarom zijn ze in moeilijkheden? Omdat er geen andere afspraken zijn gemaakt dan de basisafspraak.

De mens heeft geleerd dat hij goed voortbestaat wanneer hij het eens is geworden over een gedragscode of over wat juist is, en dat hij niet goed voortbestaat wanneer hij het daarover niet eens is geworden. En daarom stellen mensen als ze samenkomen altijd een lange, uitgebreide serie overeenkomsten op over wat moreel is (dat wil zeggen, wat het voortbestaan zal bevorderen) en wat immoreel is (wat destructief voor het voortbestaan zal zijn).

Nou, morele dingen zijn, volgens deze definities, die dingen die op een bepaald moment als kenmerken van voortbestaan worden beschouwd. Een activiteit die het voortbestaan bevordert, is een morele activiteit. En die dingen die beschouwd worden als gericht tegen het voortbestaan, worden beschouwd als immoreel.

Als twee of meer mensen onderlinge afspraken hebben gemaakt, gaan ze gezamenlijk te werk – dat noemen we gezamenlijke actie. Met iemand dansen is een vorm van gezamenlijke actie; ruzie met iemand hebben is een vorm van gezamenlijke actie; werken in een organisatie is gezamenlijke actie.

In zeevaartkringen kent men het gegeven dat de bemanning van een schip niets waard is tot ze samen een geweldig gevaar hebben doorstaan of samen slag moeten hebben geleverd. Je kunt een schip hebben dat met een nieuwe bemanning vaart, en hoewel de bemanningsleden stuk voor stuk getraind zijn in hun taak, werkt er niets op dat schip; de voorraden schijnen nooit aan boord te komen, de brandstof schijnt nooit zonder belemmeringen naar de motor te stromen, er heerst niets anders dan verwarring. Op een dag raakt het schip in een zware storm, met hoge, woeste golven, en de hele bemanning werkt samen om het water uit de machinekamer te hozen en de schroeven draaiende te houden. Op een of andere manier houden ze het schip heel en de storm gaat liggen. En nu heb je om een of andere vreemde reden een echt schip.

Of je nu een “groep” hebt van twee mannen die elkaars compagnon zijn, of een volk dat zich tot één geheel vormt na het veroveren van land op een ander volk – het doet er niet toe hoe groot de groep is – ze komen terecht bij bepaalde afspraken. De duurzaamheid van die afspraken heeft er niet veel mee te maken. Het zou een overeenkomst voor een dag kunnen zijn, een overeenkomst voor een maand of een overeenkomst voor de volgende vijfhonderd jaar.

Wanneer een persoon ermee akkoord gaat een zekere morele code te volgen...

...maar dan tegen deze overeenstemming verstoot, begaat hij wat een “overt” daad wordt genoemd.

Wanneer iemand niet praat over iets dat hij gedaan heeft uit angst voor de consequenties, wordt dit een achterhoudsel genoemd.

Als mensen een groep gaan vormen, creëren ze dus een serie afspraken over wat goed en wat slecht is, wat moreel en wat immoreel is, wat vóór het voortbestaan en wat tégen het voortbestaan is. Dat is wat er wordt gecreëerd. En vervolgens brokkelt dat af door overtredingen (het schenden van afspraken of wetten). Deze overtredingen, waarover niet gesproken wordt maar die niettemin overtredingen zijn, waar ieder lid van de groep zich aan schuldig maakt, leiden beetje bij beetje tot de afbrokkeling.

In Scientology zijn deze overtredingen, en het effect dat ze hebben, nauwkeurig onderzocht. Ze bestaan uit twee delen, die samen het mechanisme omvatten dat hier aan het werk is.

Een schadelijke daad of een overtreding van de morele code van een groep wordt een overt genoemd. Wanneer iemand iets doet wat strijdig is met de morele code waarmee hij heeft ingestemd, of wanneer hij nalaat iets te doen wat hij volgens die morele code wel had moeten doen, dan heeft hij een overt begaan. Een overt maakt inbreuk op iets waarmee was ingestemd.

Een onuitgesproken, onaangekondigde overtreding van de morele code waaraan de persoon gebonden is, wordt een achterhoudsel genoemd. Een achterhoudsel is een overt die een persoon heeft begaan, waar hij of zij niet over praat. Het is iets waarvan de persoon het idee heeft dat wanneer het aan het licht zou komen, het zijn zelfbehoud in gevaar zal brengen. Ieder achterhoudsel komt na een overt. Een overt is dus iets wat iemand heeft gedaan; een achterhoudsel is een overt die iemand voor een ander of anderen heeft achtergehouden.

De enige persoon die zich van een groep kan afscheiden is de persoon zelf. En het enige mechanisme waardoor hij het kan doen is door dingen achter te houden. Hij houdt overtredingen tegen de morele code van de groep achter voor de andere leden van de groep en daarom individualiseert hij van de groep en daarom valt de groep uiteen.

De sociale ellende van de mensheid is voornamelijk een samenstel van de persoonlijke problemen van individuele mensen. Een bruikbare benadering is de individuele mens te helpen zijn persoonlijke problemen aan te pakken ten behoeve van de verandering ten goede van hemzelf en de maatschappij waarvan hij deel uitmaakt.