De Scientology technologie bevat de feitelijke verklaring waarom mensen plotseling en betrekkelijk onverklaarbaar weggaan van bepaalde plaatsen, gebieden, en het beëindigen van een betrekking of baan. Een dergelijk plotseling vertrek wordt opstappen genoemd.

Dit is één van die dingen waarvan de Mens dacht dat hij er alles al van afwist en daarom nooit de moeite heeft genomen het te onderzoeken. Naast alle andere problemen, bezorgde dit hem de meeste moeilijkheden. De Mens had het allemaal tot zijn eigen volle tevredenheid verklaard, maar toch bracht deze verklaring geen vermindering van het aantal moeilijkheden dat ontstond vanwege het gevoel “te moeten vertrekken”.

Zo is de Mens bijvoorbeeld over zijn toeren geraakt over het hoge percentage echtscheidingen, het grote personeelsverloop in fabrieken, de arbeidsonrust, en vele andere dingen die allemaal dezelfde oorsprong hebben – een plotseling vertrek of een geleidelijk vertrek.

We zien iemand die een goede baan heeft en waarschijnlijk geen betere zal krijgen, opeens besluiten te vertrekken en de deur achter zich dichtdoen. We zien een vrouw, die een fantastische echtgenoot en een geweldig gezin heeft, haar spullen pakken en de boel in de steek laten. We zien een man, met een schat van een vrouw die er ook nog eens aantrekkelijk uitziet, de affiniteit verbreken en vertrekken.

De Mens verklaarde dit voor zichzelf door te zeggen dat hem dingen waren aangedaan die hij niet kon tolereren en dat hij daarom wel móest vertrekken. Als dat het echter zou verklaren, dan hoefde de Mens alleen maar de arbeidsomstandigheden, huwelijksrelaties, banen, cursussen en opleidingsprogramma's perfect te maken en het probleem zou zijn opgelost. Het tegendeel is helaas waar. Een nauwkeurig onderzoek naar arbeidsomstandigheden en huwelijksrelaties toont aan dat verbetering van de omstandigheden meestal het aantal keren dat men opstapt, zoals men dit verschijnsel zou kunnen noemen, nog vergroot. Waarschijnlijk heeft de heer Hershey (bekend van de chocoladerepen) voor zijn fabrieksarbeiders de beste werkomstandigheden ter wereld tot stand gebracht. Toch kwamen ze in opstand en schoten ze zelfs op hem. Dit leidde op zijn beurt weer tot een industriële filosofie die stelde dat hoe slechter arbeiders werden behandeld hoe meer ze bereid waren om te blijven – wat net zomin klopt als de gedachtegang dat hoe beter ze worden behandeld, hoe sneller ze opstappen.

Men kan mensen zó goed behandelen dat ze zich voor zichzelf gaan schamen (omdat ze weten dat ze dit niet verdienen), en zo het opstappen bespoedigen. Men kan mensen natuurlijk ook zó slecht behandelen, dat ze geen andere keuze hebben dan te vertrekken. Dat zijn echter extreme omstandigheden en de meerderheid van de gevallen waarin iemand vertrekt, ligt daar ergens tussenin: de vrouw doet haar best om er een goed huwelijk van te maken en haar echtgenoot loopt desondanks achter de een of andere del aan. De manager probeert de boel draaiende te houden en de werknemer houdt het voor gezien. Deze onverklaarde gebeurtenissen ontwrichten organisaties en levens, en het wordt tijd dat we ze begrijpen.

MENSEN GAAN WEG VANWEGE HUN EIGEN OVERTS EN ACHTERHOUDSELS.

Dat is de naakte waarheid en de ijzeren wet. Iemand met een zuiver geweten kan niet worden gekwetst. De man of vrouw die zo nodig slachtoffer moet-moet-moet worden en moet vertrekken, vertrekt vanwege zijn of haar eigen overts en achterhoudsels. Het maakt niet uit of de persoon opstapt uit een stad of bij zijn werkgever. De oorzaak is dezelfde.

Als iemand een voldoende aantal overts en achterhoudsels op zijn kerfstok heeft tegenover iemand anders of tegenover een bepaald gebied, in dit geval zijn huwelijk...

...zal hij kritisch worden en gaat hij aanmerkingen maken op die persoon of dat gebied...

...waardoor hij zich gerechtvaardigd voelt om te vertrekken, om op te stappen. Mensen gaan weg vanwege hun eigen overts en achterhoudsels.

Bijna iedereen kan als hij of zij dat echt wil, ongeacht zijn of haar positie, een situatie oplossen, wat er ook aan mankeert. Wanneer de persoon de situatie niet langer wil verhelpen, blijken zijn eigen overts en achterhoudsels tegenover de betrokkenen zijn vermogen te hebben verminderd om er verantwoordelijk voor te zijn. Daarom lost hij de situatie niet op. Vertrekken lijkt dan de enige voor de hand liggende oplossing te zijn. Om het vertrek te rechtvaardigen, verzint de persoon die opstapt dingen die hem zijn aangedaan. Daarbij geeft hij af op degenen tegen wie de overt werd gepleegd, en dat allemaal omdat hij probeert de overt zoveel mogelijk te minimaliseren. Het werkt allemaal vrij eenvoudig.

Nu we dit eenmaal weten, is het van onze kant onverantwoordelijk om zoveel onverantwoordelijkheid toe te staan. Wanneer iemand dreigt een stad, zijn post, baan of cursus te verlaten, is de enige goede daad die we kunnen doen, die persoon van zijn overts en achterhoudsels af te helpen. Minder doen dan dit laat de persoon vertrekken met het gevoel dat hij gekleineerd is en benadeeld werd.

Het is verbazingwekkend hoe onbeduidend de overts soms zijn die iemand ertoe brengen om op te stappen. Op een dag werd een staflid onderschept vlak voordat hij opstapte en ik kwam erachter dat de oorspronkelijke overt tegenover de organisatie was dat hij had nagelaten voor de organisatie op te komen toen een crimineel er eens in kwaadaardige bewoordingen over sprak. Bovenop dit verzuim om de organisatie te verdedigen stapelden zich steeds meer overts en achterhoudsels op, zoals het niet doorgeven van berichten of het niet afmaken van een opdracht, totdat de persoon hierdoor uiteindelijk zo volledig ontaard raakte, dat hij iets stal wat geen enkele waarde had. Door deze diefstal begon de persoon te geloven dat hij maar beter weg kon gaan.

Het zegt iets over de nobele aard van de Mens dat iemand, wanneer hij constateert dat hij, naar hij gelooft, niet in staat is om zichzelf ervan te weerhouden schade toe te brengen aan een weldoener, hij de weldoener zal beschermen door weg te gaan. Dit is de echte oorzaak voor het opstappen. Als we met deze wetenschap iemands arbeidsomstandigheden zouden gaan verbeteren, zouden we zien dat we zijn overts eenvoudigweg nog groter hebben gemaakt en zo zijn vertrek in feite onvermijdelijk hebben gemaakt. Als we gaan straffen, kunnen we de waarde van de weldoener een beetje doen afnemen en op die manier de waarde van de overt verminderen. Verbetering en bestraffing zijn echter geen van beide oplossingen. Het antwoord ligt in Scientology en in het gebruiken van Scientology procedures totdat zijn verantwoordelijkheid groot genoeg is om een baantje of functie te aanvaarden en die te vervullen zonder al die vreemde hocus-pocus van “Ik móet wel zeggen dat je me dingen aandoet, zodat ik weg kan gaan om je te beschermen tegen alle slechte dingen die ik je aandoe”. Zo zit het nu eenmaal in elkaar en het zou onzinnig zijn om er, nu we het weten, niets aan te doen.

Onrustig slaapt degene met een slecht geweten. Als je de boel opruimt, krijg je er een betere persoon bij.