Bij nauwkeurig onderzoek blijkt de mens als individu op elk van deze deelgebieden een drijvende kracht te bezitten. Met andere woorden, een individu is net zo geïnteresseerd in het voortbestaan van groepen als in zijn eigen voortbestaan.

Zo gauw men één van de drijfveren bij een mens om zeep tracht te helpen en zegt: “Voor dit individu kan deze drijfveer onmogelijk bestaan”, ontstaan er moeilijkheden, want ze zullen dan allemaal om zeep worden geholpen. Met andere woorden, ze zakken terug naar hetzelfde niveau. Als je een halve drijfveer schrapt, heb je de helft van de rest van de drijfveren geschrapt. Dit gehele pakket drijfveren is voor het voortbestaan van een individu van essentieel belang.

Op dit moment hebben we een hele samenleving die onderwezen is in de trant van “de mens denkt alleen aan zichzelf”. De Mens moet worden gedwongen, gegeseld, geslagen en geleerd om een Derde Drijfveer te hebben. Ze moeten achter slot en grendel worden gestopt. Ze moeten naar school worden gestuurd. Ze moeten worden gestraft en beboet, er moet ze belasting worden opgelegd, ze moeten naar de stembus en op de Democraten stemmen. Al deze uiteenlopende dingen moeten gedaan worden om ervoor te zorgen dat iemand een Derde Drijfveer heeft.

Met andere woorden, men is in deze maatschappij verschrikkelijk druk bezig iets op te bouwen wat allang bestaat. Wanneer je echter al die enorme systemen weghaalt die iemand erin trainen om zich aan te passen aan de samenleving, dan ontdek je achter die systemen een veel mooier en sterker systeem dan wat voor kunstmatig opgebouwd systeem dan ook.

Hetzelfde geldt voor de vierde drijfveer. Heb je wel eens iemand gekend die vond dat alleen katten maar geschikt waren om mee om te gaan en dat mensen niet deugden? Zulke mensen bestaan dus echt. “Er deugt niets van de Mens. Mannen zijn wreed, het zijn beesten en ze doen verschrikkelijke dingen. En de menselijke soort deugt niet en de Mens deugt niet. Maar katten en honden en lieve kleine stomme dieren, die zijn lief.” Met andere woorden, zo iemand gooit het allemaal op de vijfde drijfveer. Zo’n persoon zal het echter alleen maar redden en zijn leven alleen maar kunnen leven tot op het punt dat dit idee hem in de steek laat, want het is namelijk een kunstmatig idee.

Iemand kan met deze drijfveren bijna alles doen wat hij wil, zolang hij daarin maar consequent is. Op het moment dat hij in enig opzicht inconsequent wordt, geeft dat aan dat hij in een slechte staat verkeert.

We willen hier niets beweren over de belangrijkheid van een van deze acht drijfveren ten opzichte van de andere. Alhoewel het categorieën zijn van het algehele spel dat we het leven noemen, zijn ze niet noodzakelijkerwijs aan elkaar gelijk. Het zal bij elke individuele mens blijken dat ieder van hen meer de nadruk legt op één van de drijfveren dan op de andere. Wellicht wordt een combinatie van bepaalde drijfveren benadrukt als een belangrijkere combinatie dan de andere.

Het doel van het beschrijven van deze indeling is het begrip van het leven te vergroten door het in onderdelen op te splitsen. Nadat men het bestaan op deze manier heeft onderverdeeld, kan elk onderdeel (als zichzelf en op zichzelf) worden bekeken in zijn relatie tot de andere onderdelen van het leven.

Bij het werken aan een legpuzzel is het nodig om eerst de stukjes van een vergelijkbare kleur of soort te nemen en deze bij elkaar te leggen. Bij het bestuderen van een onderwerp is het ook nodig om op een geordende manier te werk te gaan.

Om deze ordelijkheid te bevorderen, is het (voor onze doeleinden) zinvol en noodzakelijk om uit te gaan van deze acht willekeurige compartimenten van het leven.

Een ander verschijnsel van deze drijfveren is dat ze het best kunnen worden voorgesteld als een serie concentrische cirkels, waarbij de Eerste Drijfveer het middelpunt zou zijn en elke volgende drijfveer de eerstvolgende cirkel daaromheen. Het idee van een groter wordende ruimte maakt dus deel uit van deze drijfveren.

Een van de fundamentele kenmerken van het individu is zijn vermogen om aldus door te groeien tot in de andere drijfveren. Maar pas wanneer men de Zevende Drijfveer in zijn geheel bereikt heeft, zal men de ware Achtste Drijfveer ontdekken.

Als voorbeeld van het gebruik van deze drijfveren kan men zien dat een baby bij de geboorte alleen maar aandacht voor de Eerste Drijfveer heeft. Echter, naarmate het kind opgroeit en zijn interesses zich uitbreiden, kan men zien dat het kind andere drijfveren begint te omarmen.

Een ander bruikbaar voorbeeld is dat iemand die niet in staat is op de Derde Drijfveer te fungeren, meteen ook niet in staat is om deel uit te maken van een team. Men zou dan dus ook kunnen zeggen dat hij niet in staat is om een sociaal bestaan te leiden.

Hoe moet iemand zich nu gedragen om op de drijfveren zo goed mogelijk te functioneren? Gelet op de toestand waarin de wereld om ons heen verkeert, zijn er geen tekenen dat het antwoord op deze vraag al is gevonden. Men zou de indruk kunnen hebben dat slechts enkele mensen de gave bezitten hier van nature inzicht in te hebben, maar niets is minder waar. Iedereen kan de kennis opdoen die hij nodig heeft om te bepalen welke weg hij in het voordeel van zijn voortbestaan het beste kan bewandelen.

De drijfveren kunnen voorgesteld worden als een serie concentrische cirkels met de eerste drijfveer in het centrum. De persoon expandeert naar buiten wanneer hij de drijfveren omvat.