Er is lang gezocht naar het doel van de Mens, naar de gemeenschappelijke noemer van al zijn activiteiten, naar de fundamentele beweegreden van zijn bestaan. Mocht zo’n antwoord worden ontdekt, dan zouden er onvermijdelijk vele antwoorden uit voortvloeien. Alle gedragsverschijnselen zouden erdoor worden verklaard; het zou tot de oplossing van de voornaamste problemen van de Mens leiden; en wat het belangrijkste is, het zou bruikbaar moeten zijn.

Een dergelijk antwoord is gevonden. Die luidt:

DE FUNDAMENTELE BEWEEGREDEN VAN BESTAAN IS VOORTBESTAAN.

We kunnen oneindig voortbestaan als doel van het leven beschouwen. Er kan worden aangetoond dat de Mens, als levensvorm, in al zijn doen en laten en doelstellingen gehoorzaamt aan dat ene bevel: BESTA VOORT!

Het is geen nieuwe gedachte dat de Mens voortbestaat. Het is wel een nieuwe gedachte dat de Mens enkel en alleen door voortbestaan wordt gedreven.

Dat het enige doel van de Mens voortbestaan is, betekent niet dat de Mens het allerbeste voortbestaansmechanisme is dat leven heeft voortgebracht of ooit zal ontwikkelen. Ook het doel van de dinosaurus was voortbestaan en toch is de dinosaurus uitgestorven.

Gehoor geven aan de opdracht: “BESTA VOORT!” betekent nog niet dat elke poging daartoe ook steeds succesvol is. Verandering van omgeving, mutaties (veranderingen in de vorm of aard van iets) en vele andere dingen, werken elk organisme tegen om een feilloze vorm of feilloze overlevingstechnieken te ontwikkelen.

Welke eigenschappen zouden het beste zijn voor het voortbestaan van de verschillende levensvormen? Ze zouden verscheidene elementaire eigenschappen moeten bezitten, die van soort tot soort verschillen, net zoals de ene omgeving verschilt van de andere.

Dit is belangrijk, omdat men in het verleden maar weinig aandacht heeft besteed aan het feit dat een bepaalde reeks voortbestaanseigenschappen in één soort, nog geen voortbestaanseigenschappen in een andere soort zouden betekenen.

De methoden om voort te bestaan kunnen onder de volgende noemers worden samengevat: voedsel, bescherming (defensief en offensief) en voortplanting. Geen enkele bestaande levensvorm ontbreekt het aan oplossingen voor deze problemen. Elke levensvorm begaat op de een of andere manier de fout te lang aan één eigenschap vast te houden of eigenschappen te ontwikkelen die tot haar ondergang kunnen leiden. De ontwikkelingen die succesvolle vormen voortbrengen zijn echter veel meer in het oog springend dan de fouten die worden gemaakt. De naturalist en de bioloog ontdekken steeds opnieuw dat de kenmerken van de een of andere levensvorm ontwikkeld zijn uit noodzaak, niet vanwege de een of andere bevlieging. De scharnieren van een oester en het ontzagwekkende gezicht op de vleugels van vlinders, dienen het voortbestaan.

De doelen van de Mens komen dus voort uit het ene doel dat bestaat uit voortbestaan door middel van verovering van het fysisch universum. Het succes van zijn voortbestaan kan worden afgemeten aan het voortbestaan van alles en iedereen.