Mensen gebruiken al net zolang drugs als ze proberen pijn te verlichten en problemen te vermijden. Vanaf het begin van de jaren zestig zijn drugs echter wijdverspreid in gebruik gekomen. Voordien waren ze zeldzaam. Maar gedurende dat decennium vond een wereldwijde verspreiding van drugs plaats en begon een groot percentage mensen drugs te gebruiken.
Met drugs worden bedoeld (om er maar een paar te noemen):
kalmeringsmiddelen,
Er wordt verondersteld dat drugs geweldige dingen doen, maar alles wat ze in feite doen is de persoon ruïneren.
De drugsproblematiek houdt niet op als iemand stopt met het gebruiken van drugs. De opeenstapeling van de effecten van drugsgebruik kan iemand blijvend ernstige schade berokkenen, zowel lichamelijk als geestelijk. Zelfs als iemand al jaren van de drugs af is, heeft hij nog “gaten in zijn geheugen”. Drugs kunnen beschadiging teweegbrengen aan iemands vermogen om zich te concentreren, om te werken, en om te leren – kortom, ze kunnen zijn leven volledig de vernieling in helpen.
En hoewel de kwade gevolgen en de risico’s van drugsgebruik overduidelijk zijn en steeds beter worden gedocumenteerd, blijven mensen ze toch gebruiken.
Waarom?
Als iemand zich depressief voelt of pijn heeft, en hij geen waarneembare verlichting van een behandeling ondervindt, zal hij uiteindelijk zelf ontdekken dat drugs de symptomen laten verdwijnen.
Dit is ook van toepassing op pijnen die “psychosomatisch” zijn. De term “psychosomatisch” betekent dat de geest het lichaam ziek maakt, of duidt op ziektes die veroorzaakt worden door de geest. “Psycho” heeft betrekking op “geest” en “soma” op “lichaam”.
In geval van psychosomatische pijnen, ziektes of ongemakken zoekt de persoon bijna altijd naar de een of andere remedie voor het probleem.
Wanneer hij uiteindelijk ontdekt dat alleen drugs hem verlichting geven, zal hij zich daaraan overgeven en daarvan afhankelijk worden, vaak totdat hij er verslaafd aan raakt.
Als er vele jaren geleden een andere weg had bestaan, zouden de meeste mensen die genomen hebben. Maar wanneer hen wordt verteld dat er geen geneesmiddel is, dat hun pijnen “denkbeeldig” zijn, wordt het leven al gauw onverdraaglijk. Dan kunnen ze chronische drugsgebruikers worden en lopen ze het risico verslaafd te raken.
De tijd die nodig is om verslaafd te raken varieert natuurlijk. De klacht zelf bestaat wellicht alleen uit “bedroefdheid” of “vermoeidheid”. Maar het vermogen om het leven aan te kunnen is in elk geval verminderd.
Iedere stof die verlichting brengt of het leven fysiek of mentaal draaglijker maakt, zal dan worden verwelkomd.
In een verwarrende en onzekere omgeving komen psychosomatische ziekten heel vaak voor.
Voordat de overheid te hard tegen het toenemend drugsgebruik optreedt, zou zij zich dus moeten realiseren dat het een symptoom is van gefaalde psychotherapie. De sociaalwetenschappers, de psychologen, psychiaters en de
Het is te gemakzuchtig om het drugsprobleem te wijten aan “sociale onrust” of het “tempo van de moderne maatschappij”.
Het is een treurig, vaststaand feit, dat er tot nu toe geen effectieve psychotherapie bestaat die in algemeen gebruik is. Het gevolg is een bevolking die afhankelijk is van verdovende middelen.
Het is gebleken dat drugsgebruikers met het gebruiken van drugs beginnen vanwege lichamelijke pijn of gevoelens van hopeloosheid.
De gebruiker gaat door met het gebruiken van drugs, daartoe gedwongen door pijn en de hopeloosheid van zijn omgeving. Hoewel hij geen verslaafde wil zijn, heeft hij het gevoel dat er geen andere uitweg is.
Maar met de juiste behandeling kan afhankelijkheid van drugs volledig worden aangepakt.
Zodra de persoon zich zonder drugs gezonder, en geestelijk en lichamelijk bekwamer kan voelen dan met drugs, heeft hij geen behoefte meer aan drugs.
Drugsverslaving is door de psychiatrie afgedaan als “onbelangrijk” en het sociale drama van drugsverslaving heeft van de psychiatrie niet de juiste aandacht gekregen – integendeel, de psychiatrie zadelde ons o.a. op met LSD. Velen van hen propagéren het nemen van verdovende middelen zelfs.
Overheidsinstanties zijn er duidelijk niet in geslaagd de toename van drugsgebruik te stoppen en er is geen werkelijke of algemeen gebruikte remedie voor gekomen.
De risico’s die een drugsgebruiker loopt, zelfs nadat hij opgehouden is met het gebruiken van drugs, zijn dat hij zich op ongelegen momenten plotseling niets meer kan herinneren, dat hij periodes heeft waarin hij zich onverantwoordelijk gedraagt en dat hij vatbaar is voor ziekte.
De technologie van Scientology heeft ons in staat gesteld om bij mensen die aan de drugs zijn geweest, niet alleen de voornaamste schade teniet te doen maar ook verdere verslaving onnodig en ongewenst te maken.
De belangstelling vanuit Scientology voor dit onderwerp geldt niet zozeer de politieke of maatschappelijke aspecten van de verschillende typen drugs of zelfs het gebruiken van drugs als zodanig. Drugs vormen echter een steeds groter wordende bedreiging voor mentale en spirituele vooruitgang – de werkelijke missie van Scientology.
Scientology bevat dus een exacte technologie die niet alleen iemand zonder al te veel moeite van de drugs afhelpt, maar ook de lichamelijke, mentale en spirituele gevolgen van drugsgebruik aanpakt en bovendien de reden waarom iemand drugs is gaan gebruiken, opspoort en volledig oplost. Er bestaat niets anders wat die zekerheid kan bieden.
een verdovend middel dat verslavend is, bereid van het sap van de papaver (een plant met grote rode, oranje of witte bloemen).
een krachtig en zeer verslavende en stimulerende drug die het centrale zenuwstelsel (de hersenen en het ruggenmerg) beïnvloedt en die de hartslag en bloeddruk doen toenemen en vermoeidheid vermindert. Omdat cocaïne gevaarlijke bijwerkingen heeft en verslavend is, is het in veel landen illegaal.
drugs gemaakt van gedroogde bladeren en bloeiende toppen van de hennepplant. Mensen roken, kauwen of eten marihuana. Het geeft een bedwelmend effect (verminderde lichamelijk en mentale controle) en vervormingen van zintuiglijke waarnemingen. In de jaren zestig en zeventig werd marihuana een populair middel en werd het na alcohol de meeste gebruikte drug.
Mexicaanse cactus waarvan een drank wordt gemaakt die een hallucinogene uitwerking heeft. Peyote veranderd de waarneming en veroorzaakt hallucinaties (een zintuiglijke ervaring van iets die buiten het verstand niet bestaat).
een type hallucinogeen,een drug die psychische effecten veroorzaakt. Het werd oorspronkelijk door psychiaters gebruikt om een tijdelijke psychische ommekeer bij de patiënt te veroorzaken. Vanaf de zestiger jaren werd het op grote schaal illegaal gebruikt. Lage doseringen kunnen lichte gevoelens van onverschilligheid ten opzichte van de omgeving veroorzaken, alsmede emotionele schommelingen en een veranderd gevoel van ruimte en tijd. Hogere doseringen veroorzaken gezichtstoornissen en waanvoorstellingen. Grote doseringen kunnen dodelijk zijn. LSD is een afkorting van de chemische verbinding l(y)s(ergic acid) d(iethylamide).
een type hallucinogeen, een drugssoort die psychologische problemen geeft en vaak ook lichamelijke schade veroorzaakt. Lage doseringen kunnen lichte gevoelens van onverschilligheid ten opzichte van de omgeving veroorzaken, alsmede emotionele schommelingen en een veranderd gevoel van ruimte en tijd. Hogere doseringen veroorzaken gezichtstoornissen en waanvoorstellingen. De drug heeft zijn naam te danken aan het feit dat het in poedervorm verschijnt of “dust” (eng. voor stof). (De chemische benaming is phencyclidine, afgekort PCP.)
regeringsambtenaar, hoofd van een departement van algemeen bestuur.