Een andere zeer belangrijke factor in de derde partij technologie zijn onjuiste rapporten. Onjuiste rapporten zijn uitspraken die opzettelijk leugens bevatten.

We weten dat voor iedere ruzie een Derde Partij nodig is.

Bij het inspecteren van enkele commoties in organisaties heb ik ontdekt dat de Derde Partij, zelfs bij intensief onderzoek, geheel over het hoofd kan worden gezien.

Door onjuiste rapporten over anderen, veroorzaakt een derde partij schade en brengt hij individuen en groepen in verwarring.

In enkele gevallen verloor een organisatie meerdere onschuldige personeelsleden. Ze werden ontslagen of gedisciplineerd in een poging om een ontsteltenis op te lossen. Toch duurde de ontsteltenis voort en de omgeving raakte vanwege de ontslagen zelfs nog meer van slag.

Als men dit verder terugspoort ontdekt men dat de werkelijke Derde Partij die uiteindelijk werd ontmaskerd, mensen door onjuiste rapporten liet afschieten.

Hier volgt een voorbeeld:

Personeelslid X blundert. Hij wordt vreselijk kwaad en gaat in de verdediging als hij wordt beschuldigd. Hij wijt zijn blunder aan iemand anders. Tegen die ander worden disciplinaire maatregelen genomen. Personeelslid X leidt op allerlei manieren, inclusief het vals beschuldigen van anderen, de aandacht van zichzelf af.

Dit is een Derde Partij actie die tot gevolg heeft dat veel mensen de schuld krijgen en gedisciplineerd worden. En de werkelijke Derde Partij blijft onontdekt.

Wat op dit punt in de rechtspleging ontbreekt, is het feit dat de mensen die gedisciplineerd werden niet geconfronteerd werden met hun aanklagers en de werkelijke beschuldiging niet te horen kregen en die aanklagers zodoende niet tegemoet konden treden.

Een ander geval zou een Derde Partij zijn die gewoon praatjes rondstrooit en beschuldigingen uit, uit kwaadwilligheid of een zelfs nog boosaardiger motief. Dit zou een gebruikelijke Derde Partij actie zijn. Deze is gewoonlijk op onjuiste rapporten.

Een andere situatie doet zich voor wanneer een leidinggevende een werkomgeving niet op orde kan brengen, een onderzoek begint, er valse Derde Partij rapporten over krijgt, dienovereenkomstig mensen disciplineert en de werkelijke Derde Partij volledig over het hoofd ziet. Dit enturbuleert deze werkomgeving zelfs nog meer.

De basis van alle werkelijk problematische Derde Partij activiteiten zijn dus onjuiste rapporten.

Er kan ook sprake zijn van onjuiste waarneming. Men ziet dingen die niet bestaan en rapporteert ze als “feit”.

We zien dus dat we gemakkelijk een onderzoek kunnen doen door een keten van onjuiste rapporten terug te sporen.

In ten minste één geval had de Derde Partij (die pas ontdekt werd nadat heel duidelijk was geworden dat alleen hij twee divisies, de een na de ander, te gronde kon hebben gericht) ook de volgende kenmerken:

Hij beging zelf blunders in zijn werk.

2. Betwistte furieus alle over hem ingediende rapporten.

Hij veranderde alles obsessief bij het overnemen van een werkomgeving.

Hij diende onjuiste rapporten in over acties, waarbij hij anderen beschuldigde.

Er was sprake van een hoog personeelsverloop in zijn divisie of werkomgeving.

Deze punten gaan niet noodzakelijkerwijs op voor elke Derde Partij, maar ze geven je een idee van wat er kan spelen.

ethiek: Na veel ervaring met ethiek en rechtspleging zou ik zeggen dat de werkelijke bron van verstoring in een werkomgeving het feit zou zijn, dat onjuiste rapporten geaccepteerd worden en dat ernaar gehandeld wordt, zonder de beschuldigde te confronteren met alle aanklachten en met degenen die hem of haar beschuldigen.

Iemand met enige mate van authoriteit in een groep zou geen enkele beschuldiging moeten accepteren en er naar handelen. Door dat wel te doen wordt ieders veiligheid ondermijnd. Om te beginnen zou men kunnen weigeren te handelen op basis van welke informatie dan ook, tenzij door persoonlijk onderzoek bewezen zou zijn dat het geen actie is van een of andere derde partij.

Wat een leidinggevende moet doen als hij een beschuldiging, neerwaartse statistieken of “bewijs” ontvangt, is een onderzoek instellen naar onjuiste rapporten en onjuiste waarnemingen. Op deze manier kan men zulke rapporten verifiëren en terechtkomen bij de ware oorzaak van de moeilijkheden, en vermijden dat mensen die onschuldig zijn aan disciplinaire maatregelen worden onderworpen.

Rechtspleging zou bestaan uit het weigeren van elk rapport dat niet door werkelijke, onafhankelijke informatie is bewezen, er daarbij op toeziend dat al dat soort rapporten onderzocht wordt en dat alle onderzoeken inhouden dat de beklaagden met de beschuldiging, en waar mogelijk, met de aanklager worden geconfronteerd, voordat er enige disciplinaire maatregel wordt genomen of een conditie wordt toegewezen.

Hoewel dit de rechtsgang kan vertragen, is het persoonlijke gevoel van veiligheid van het individu geheel afhankelijk van het vaststellen van de volledige waarheid van elke beschuldiging, voordat enige actie wordt ondernomen.